สัมภาษณ์แม่บ้านญี่ปุ่น Vol.3 : ชีวิตคือการเรียนรู้และปรับตัว
มุมมองของอาจารย์มหาวิทยาลัยที่พลิกผันมาเป็นแม่บ้านญี่ปุ่น
แนะนำตัว
ชื่อ จารุณี ชื่อเล่น เดือน ค่ะ เป็นแม่บ้านวัยกลางคน มีลูกเล็ก 2 คน อยู่ในวัยก่อนเข้าเรียนอนุบาล และวัยอนุบาล
งานอดิเรก
ทำอาหาร วาดรูป ประดิษฐ์ของ ดูการ์ตูนกับลูก ๆ อ่านหนังสือ (ช่วงหลัง ๆ ไม่สะดวกที่จะอ่านหนังสือเป็นเล่มเลยเปลี่ยนมาฟังหนังสือเสียง หรือฟังคลิปในเรื่องที่ตัวเองสนใจแทนระหว่างทำงานบ้านและดูแลลูก ๆ )
มาอยู่ญี่ปุ่นกี่ปีแล้ว
เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2562 นี้จะเข้าปีที่ 4 ค่ะ
ก่อนจะมาเป็นแม่บ้านทำอาชีพอะไรคะ
ตั้งแต่เรียนจบด้านสื่อสารมวลชนมาก็ทำงานอาสาสมัคร งานจ๊อบและงานประจำหลายอย่าง เช่น นักข่าว นักเขียน รีไรท์เตอร์(เอางานเขียนมาเรียบเรียงใหม่) นักจัดกิจกรรมพิเศษ(event) นักเขียนบทวิทยุ นักจัดรายการวิทยุ นักประชาสัมพันธ์ นักวิจัย ผู้ช่วยวิจัย ขายของออนไลน์ ครูสอนภาษาไทย และ อาจารย์
หลาย ๆ งานทำในช่วงเวลาเดียวกัน เลยดูเหมือนจะเยอะค่ะ ทำไปเรียนรู้ไป คิดว่ายากและเหนื่อยทุกงานแต่พอได้มาเป็นแม่ และแม่บ้านเต็มตัว ส่วนตัวคิดว่างานนี้ยากที่สุดค่ะ เอาตัวไม่ค่อยจะรอด
โห ทำหลากหลายอาชีพมาก ๆ อยู่ ๆ ชีวิตพลิกผันมาเป็นแม่บ้านญี่ปุ่น รู้สึกอย่างไร ต่างกันอย่างไรกับตอนใช้ชีวิตในอาชีพที่ผ่านมาบ้างคะ
การเปลี่ยนมาเป็นแม่บ้านญี่ปุ่นและย้ายมาอยู่ที่นี่นั้นเป็นสิ่งที่พี่เตรียมใจมานานแล้วเพราะคบกับแฟนมาเกือบสิบปีกว่าจะแต่งงานกัน แต่เพราะความประมาทเตรียมตัวมาไม่พร้อม โดยเฉพาะด้านภาษาญี่ปุ่น ทำให้รู้สึกกังวลว่าอาจจะมีปัญหา ซึ่งก็มีจริง ๆ ค่ะ พอไม่ได้ภาษา ก็ทำให้ต้องพึ่งพาสามีและคนอื่น ๆ มากขึ้น จากคนที่เคยทำอะไรได้ด้วยตัวเองมาตลอดพอกลายมาเป็นแบบนี้ทำให้หงุดหงิดตัวเองมาก ๆ อยากให้แม่บ้านทุกคนให้ความสำคัญกับการพัฒนาตัวเองด้านภาษาอย่างจริงจังค่ะ
ความต่างที่ชัดเจนอีกอย่างคือ การพลิกบทบาทตัวเองจากการทำงานข้างนอก ได้ใช้ความรู้ประสบการณ์จากวิชาชีพของตัวเองอย่างเต็มที่ สื่อสารกับคนจำนวนมาก (เพื่อนร่วมงาน นักศึกษา) กลายมาเป็นแม่บ้านที่ส่วนใหญ่จะอยู่ประจำที่บ้าน เก็บสารพัดความรู้ใส่กระเป๋า(เอามาใช้ช่วยงานวิชาการของสามีแค่นิด ๆ หน่อย ๆ) สื่อสารแค่กับคนในครอบครัว และตัวเองเป็นหลัก
แรก ๆ ก็รู้สึกว่าคงจะถือเป็นช่วงพักผ่อนของชีวิต จะได้คิดทบทวนอะไร ๆ ไปเพลิน ๆ ทำสิ่งที่อยากทำให้สมใจ กะว่าจะรอสักสี่ห้าปีจนลูกเริ่มโตแล้วค่อยเริ่มทำงานจริงจังใหม่อีกครั้ง ที่ไหนได้ สำหรับพี่การเป็นแม่บ้านมันเป็นงานที่ท้าทายมาก ๆ เนื้องานอาจจะดูเหมือนไม่ยาก แต่จะลำบากที่ต้องทำงานเดิม ๆ ซ้ำ ๆ ซาก ๆ วนไปมาไม่รู้จบ (งานบ้านมักจะไม่ค่อยมีผลงานชัดเจน มีแค่ทำดีเสมอตัว) ไหนจะต้องดูแลลูก สามี ปรับตัวตามวิถีชีวิตแม่บ้านญี่ปุ่น เหนื่อยทุกวัน และในหัวเต็มไปด้วยสารพัดคำถามทุกวันค่ะ
อีกเรื่องก็คือบางครั้งก็รู้สึกเหงาค่ะ บางครั้งความเหนื่อย ความล้า ความเครียด ความแตกต่างด้านวัฒนธรรม ภาษา หรือแม้แต่เวลา ก็ทำให้เราสื่อสารกับคนใกล้ตัวอย่างลูก ๆ สามี เพื่อน ๆ ที่ญี่ปุ่น ครอบครัว ญาติ ๆ หรือเพื่อน ๆ ที่ไทย ไม่ได้เต็มที่อย่างที่ใจคิด อาจเกิดความไม่เข้าใจ ผิดใจ เสียใจ น้อยใจขึ้นได้ง่าย ๆ ซึ่งส่วนนี้ ไม่น่าเชื่อว่าสังคมแม่บ้านในโลกออนไลน์กลายเป็นอีกหนึ่งทางออกของเหล่าแม่บ้านไทยในญี่ปุ่นค่ะ พี่ก็เป็นหนึ่งในนั้น
ต่อจากนี้คุณแม่เดือนมองภาพตัวเองในฐานะแม่บ้านที่ญี่ปุ่นอย่างไร อยากจะทำอะไรต่อไปคะ
ถ้ามองภาพตัวเองในตอนนี้คงคิดว่าเป็นแม่บ้านที่กำลังหลงทาง อยู่ปากทางของเกมอะไรสักอย่าง พยายามหาทางออก ไต่เลเวลอยู่ค่ะ อยากจะเป็นแม่บ้านที่มีความสุขสามารถรักและศรัทธาในงานนี้จริง ๆ ซึ่งนั่นต้องหมายความว่าเราต้องดูแลครอบครัวให้อยู่ดี กินดีมีความสุข ขณะเดียวกันก็ต้องดูแลตัวเองและทำอะไรเพื่อตัวเอง เพื่อสังคมได้ด้วยเช่นเดียวกัน ซึ่งสองอย่างหลังนั้นเป็นสิ่งที่พี่กำลังพยายามทำอยู่ หาวิธีที่จะพัฒนาตัวเองในทุก ๆ วันเท่าที่ตัวเองจะทำได้
และในระหว่างที่ยังต้องดูแลลูกที่ยังเล็กอยู่คนโตสี่ขวบกว่า ๆ คนเล็กหนึ่งขวบกว่า ๆ ก็อยากจะทำงานอะไรบ้าง เลยตัดสินใจเปิดเพจ “แม่บ้านรวมมิตร – housewife variety” ขึ้นมาค่ะ ใช้ประสบการณ์จากงานเก่าที่ตัวเองเคยมี(เช่น ทักษะการเขียน การเล่า) บวกกับประสบการณ์ใหม่ในฐานะแม่บ้าน(อ่อนหัด)ในญี่ปุ่น รวบรวมสารพัดเนื้อหา (เทคนิคการทำงานบ้าน อาหารการกิน วิธีการเลี้ยงลูก ไอเดียงานประดิษฐ์ DIY วิถีชีวิตแบบญี่ปุ่น สื่อในญี่ปุ่น เคล็ดลับความงาม เรื่องขำขัน ข้อคิดเตือนใจต่าง ๆ ฯลฯ) ที่เกี่ยวข้องกับชีวิตแม่บ้านมาโพสต์กึ่งเล่ากึ่งถาม (ตั้งโจทย์ไว้ว่าทุกโพสต์ต้องให้ประโยชน์กับคนอ่านไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง)
โดยหวังว่าเพจนี้จะเป็นหนึ่งในพื้นที่ที่เปิดโอกาสให้แม่บ้านทุกคนได้ร่วมแลกเปลี่ยนประสบการณ์ต่าง ๆ ที่ตัวเองมีให้แก่กัน ซึ่งถ้าใครจะนำไปปรับประยุกต์ใช้ เชื่อว่าจะช่วยให้ชีวิตการเป็นแม่บ้านของทุก ๆ คนดีขึ้น มีความสุขมากขึ้นค่ะ
ซึ่งความจริงแล้วเพจอื่น ๆ ของเหล่าแม่บ้านไทยในญี่ปุ่นก็ได้ทำหน้าที่นี้ดีอยู่แล้ว(พี่ก็ติดตามเป็นประจำ) แต่ก็ตัดสินใจที่จะเปิดเพจมาอีกอันโดยไม่เคยคิดที่จะแข่งขันอะไรกับใคร แค่อยากจะรวบรวมข้อมูล และเรียบเรียงเนื้อหามานำเสนอในแบบตัวเราเท่านั้นเองค่ะ ถือเป็นอีกหนึ่งเพจทางเลือกประมาณนั้นค่ะ ตอนนี้เพิ่งเริ่มทำไปได้นาน ยังมีคนติดตามน้อยอยู่เลยไม่ค่อยได้มีการแลกเปลี่ยนเรื่องราวอะไรกันมากนักอย่างที่เคยตั้งใจไว้ แต่ก็ไม่ท้อค่ะ ยังทยอยโพสต์เล่าเรื่องราวในประเด็นต่าง ๆ ไปเรื่อย ๆ หวังว่าสักวันสิ่งที่ถ่ายทอดไปจะมีประโยชน์กับใครสักคน และไปโดนใจแม่บ้านคนอื่น ๆ เข้าสักวัน จะดีใจมาก ๆ ถ้ามีแม่บ้านที่ต่างประสบการณ์ต่างความคิดมาเป็นเพื่อน มาช่วยแสดงความคิดเห็น ร่วมแบ่งปันเรื่องราวต่าง ๆ กันให้หลากหลาย… คิดเขียนอยู่คนเดียวดูเหมือนคนเพ้อ ๆ เหงาค่ะ 555
ขอฝากเนื้อฝากตัวกับเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ แม่บ้านไทยในญี่ปุ่นทุก ๆ คนด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ
เรื่องโดย คุณแม่เดือน จาก เพจ “แม่บ้านรวมมิตร – housewife variety”
สัมภาษณ์โดย ชุฟุจัง